(Από πάνω αριστερά) Γιάννης, Χρήστος, Γιώργος, Αδάμ, Δημήτρης, Δημήτρης, Γιώργος, Σταμάτης, Σωκράτης, Γιώργος, Γιάννης /////// Φίλοι από παιδιά που μεγάλωσαν σε χρόνια δύσκολα, τώρα που οι καιροί επιστρέφουν από εκεί που ξεκίνησαν, ξορκίζουν την μιζέρια των ημερών με αστεία που κάνουν απ᾽ όταν φορούσαν κοντά παντελόνια. Απλά τώρα ... στοχάζονται λιγάκι παραπάνω.
Σάββατο 30 Απριλίου 2011
Παρασκευή 29 Απριλίου 2011
Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Τετάρτη 27 Απριλίου 2011
ΕΞΑΝΤΑΣ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ 23/3/2011
ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΧΑΒΑΛΕ....
ΔΕΣ ΤΟ ..... ΑΞΙΖΕΙ...
Τρίτη 26 Απριλίου 2011
ΜΕΤΑΠΑΣΧΑΛΙΝΕΣ .... ΑΠΟΨΕΙΣ
Με το κρύο
και τη ζέστη
ίδιο το Χριστός Ανέστη...
βρες τον λάκκο, έμπα μέσα..
να τη βρούμε..
Και με τούτα
και με τ´άλλα
κράτα όρθια την... κουτάλα....
τα παλάτια αυτού του κόσμου
να γευτούμε...
Γιατί το αύριο
είναι τώρα
η καλύτερη η ώρα
μιας που μάθαμε
πως δεν θα αναστηθούμε.....
Ας το θαύμα
για τους άλλους
τους μεγαλοπαπαγάλους
και στην κόλαση, που φτιάξαν,
ας βρεθούνε...
Κυριακή 24 Απριλίου 2011
Παρασκευή 22 Απριλίου 2011
ΤΙ ΜΕΡΑ ΚΙ ΑΥΤΗ
Σημερα 22 Απριλιου ημερα Μεγαλη Παρασκευη[βοηθεια μας]ειχαμε την ευλογια [μη γελας ΚΙD] να συναντηθουμε με τεσσερεις επιταφειους. Ακολουθοντας [εκ του μακροθεν φυσικα] τον επιταφιο του αγιου Θεοδωρου σε καπια φαση ειπαμε να συνεχισουμε τη βολτα μας [κατι ειδεες που εχει ο Σταματης] πιο μακρυα.Παρακατω ομως συναντησαμε τον επιταφειο του αγιου Δημητριου [βοηθεια μας][μη γελας Κιd]ακολουθωντας τον [εκ του μακροθεν]συναντησαμε τους επιταφιους του αγιου Γεωργιου Νεαπολης και ενος αλλου που μας διεφυγε ποιας εκκλησιας ητανε.Αφου ακουσαμε τα σχετικα ασματα [να τα κανει ο Θεος] γεματα παραφωνιες και ουρλιαχτα πηρε το μικροφωνο[ουτε προεκλογικη συγκεντρωση να ειτανε] και αρχισε το κυρηγμα ο Δεσποτης [μαλον ο Βαρναβας][σιγουρα μετα απο αυτον ακολουθησε και ο Σιμαρχος σιγα μην αφηνε την ευκαιρια ].Αποφασισαμε να φυγουμε και μετα απο μερικες εκατονταδες μετρα καταλαβαμε οτι ακομη το κυρηγμα συνεχιζοτανε.Ευτυχισμενοι που γλιτωσαμε τον εξαψαλμο πηγαμε στο κανγελο να παρουμε τον αερα μας [αυτο ηταν προταση του Αδαμ] αφηνωντας τον φιλο μας τον Κοσμα να παρακολουθηση την λειτανεια[μπορει να ειχε και αγρυπνια] μεχρι τελους.αυτα και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. KARDAS.
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τετάρτη 20 Απριλίου 2011
Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ... ΝΥΧΑΡΑΣ...
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΧΗ
Ο Νυχάρας ήταν μπράβος , ναύτης πάνω σε καΐκι
Αγριόγατος βαρβάτος , σκόρπιζε παντού τη φρίκη
Απ’ το Γκρέβσεντ ως την Όξφορντ που ταξίδευε λοστρόμος
Ήταν κοσμοξακουσμένος ως « Του Τάμεση ο Τρόμος ».
Η κοψιά του και οι τρόποι μαρτυρούσαν τον μπαμπέση
Κουρελιάρα είχε γούνα που σακούλιαζε στη μέση
Απ’ το ένα το αυτί του γερό έλειπε κομμάτι
Και τον κόσμο τον εχθρό του , τον κοιτούσε μ’ ένα μάτι .
Κλάψτε για το καναρίνι που θα βγει απ’ το κλουβί του
Το πεκινουά ξεχάστε που ‘χει χάσει το λουρί του !
Και ξεγράψτε το ποντίκι που στ’ αμπάρι θα βολτάρει
Και θρηνήστε κι όποιον γάτο το Νυχάρα θα τρακάρει .
Όλους βέβαια τους γάτους τους μισούσε , μα κυρίως
Πέρσες , Τούρκους , Σιαμέζους , τους μαχότανε αγρίως
Οι αλλοδαποί τον τρέμαν κι αποφεύγαν την οργή του
Γιατί ήτανε σιαμέζος κείνος που ‘φαγε τ’ αυτί του .
Μια γλυκιά βραδιά στο Μόλσυ – ήτανε καλοκαιράκι
Το καΐκι είχε αράξει , το ‘λουζε το φεγγαράκι
Κι όπως αγρολικνιζόταν κι ασημίζαν τα πανιά του
Τη ρομαντική ο Νυχάρας ανακάλυπτε πλευρά του .
Ήταν μόνος ο Νυχάρας και καθότανε στην πρώρα
Κι είχε νου και μάτι μόνο για τη Λαίδη τη ΚΑΚΙΩΡΑ
Οι δικοί του απ΄ το τσούρμο στις κουκέτες ροχαλίζαν
Με σαμπάν και με πιρόγες οι εχθροί καθώς πλευρίζαν
Ο Νυχάρας είχε μάτι και αυτί μόνο για κείνη
Κι απ’ τα μπάσα του η Κακιώρα μαγεμένη είχε μείνει
Μες του φεγγαριού τη λάμψη μες την άκρα γοητεία
Εκατό γαλάζια μάτια άστραψαν με μοχθηρία .
Οι Σιαμέζοι πλησιάσαν , περικύκλωσαν το σκάφος
Σιωπηλά καθώς το ζεύγος τώρα ούρλιαζε με πάθος
Και στα τελευταία ήταν ερωτιάρικα ντουέτα
Τη στιγμή που υψωθήκαν τα καμάκια τα στιλέτα .
Η Κακιώρα αναπηδάει τρέμει σκούζει τρομαγμένη
Και –λυπάμαι που το λέω- φεύγει σαν κυνηγημένη .
Μάλλον γλίτωσε στο τέλος , δεν μας πνίγηκε κι εκείνη
Ο Νυχάρας όμως πάει τον στριμώξανε στην πρύμνη .
Αντιστάθηκε γενναία μα χαμένος ήταν ήδη
Και ανάποδα τον βάλαν να βαδίσει στο σανίδι
Ήρθε η ώρα να πληρώσει για τα τόσα κρίματά του
Και εκδίκηση να πάρουν τα δεκάδες θύματά του.
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Δευτέρα 18 Απριλίου 2011
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
ΑΥΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΞΕΧΝΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑΝΕ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ
ΜΑ ΚΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΑΚΟΜΑ.ΑΝΤΕ ΚΑΛΑ ΑΥΤΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ.....ΤΟΥΣ Μ........................ΕΣ.
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ... ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...
Είναι αρκετός καιρός τώρα που έχω στα χέρια μου αυτή τη φωτογραφία. Πολλές φορές έχω ξεκινήσει να πω κάτι γι᾽αυτήν, όμως πάντα, καταλήγω στο να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη. Ίσως γιατί τα πέντε αυτά κορίτσια, χωρίς να λένε τίποτα, περιγράφουν τα πάντα. Με τη σιωπή τους και με αυτό το στοιχειωμένο βλέμμα της χαμένης αθωότητας. Μιας αθωότητας που προορίζει τη ζωή θυσία στο βωμό ενός κατάπτυστου παράδεισου. Ενός παράδεισου που θρυμματίζεται πίσω από το βλέμμα αυτών των υπέροχων πλασμάτων, σαν απάντηση στην ανοησία της όποιας - δήθεν - θεόσταλτης "αγιοσύνης".
Κιντάπογλου Γ.
ΤΟ ΣΩΒΡΑΚΟ ΤΟΥ ΜΠΙΚΟΥΛΑ.....
ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ ΤΟ BLOG ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΤΟΥ ΣΩΒΡΑΚΟΥ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΣΜΕΥΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΩΣΕΙ, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΜΕ... ΠΑΡ ΟΛΑ ΑΥΤΑ (ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Σ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΤΙΜΗ), Η ΤΙΜΗ... ΤΙΜΗ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ .... ΚΑΙ ΧΑΡΑ Σ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΕΧΕΙ... (ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΗΝ ΤΙΜΗ) ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΘΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΤΑΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ (ΧΡΗΜΑΤΙΚΟ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ) ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΙΔΩ (ΝΤΡΟΠΗ) ΤΟΝ ΚΑΤΟΧΟ.
ΑΣ ΣΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΡΙΘΜΗΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΕΚΑΤΟΣΤΑ ΑΛΛΑ ΣΕ ΙΝΤΖΕΣ (ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΜΠΕΡΔΕΨΕΙ ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕ ΜΑΣΑΜΕ) ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΙΣ ΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΜΕ 2,4 ΔΗΛΑΔΗ 8Χ2,4 = 19,2 ΕΚΑΤΟΣΤΑ. ΜΠΡΑΒΟ ΤΟΝ ΛΕΒΕΝΤΗ.
ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΠΡΑΒΟ Σ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΕΚΛΕΨΕ ΤΟ ΣΩΒΡΑΚΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΟ ΕΦΕΡΕ....
Τρίτη 12 Απριλίου 2011
ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ....
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Είμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία
περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές
έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι και οι αρρώστιες στις Συκιές (υποθέτω και αλλού στην επικράτεια) περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα
ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες
ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 4 και 6 ωρών, πέντε άτομα
σε ένα Zastava χωρίς φυσικά air condition και νοιώθαμε ευτυχισμένοι. Στο σπίτι μας δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και
μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα
ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά και κάναμε δεκάδες χιλιόμετρα. (Συκιές - Περαία ο μεγαλύτερος άθλος μας) Οι κούνιες της Πρόνοιας ήταν
φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες
κατασκευάζοντας αυτοσχέδια πατίνια για να κάνουμε
κόντρες κατρακυλώντας στην κατηφόρα της Αστυνομίας, και φυσικά ούτε λόγος να βάλουμε.... "φρένα"... . Παίζαμε
«μακριά γαϊδούρα» και "Τσανταλίνα - Μανταλίνα" και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα στους γύρω δρόμους και στην ῾Πρόνοια῾ και
δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα
. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν
υπήρχαν κινητά. Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα
θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε
κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε
καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλον (μέχρις τελικής ηθικής εξοντώσεως), και μάθαμε να το
ξεπερνάμε. (δυστυχώς όχι όλοι)...
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν
παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό
ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή
οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε
φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά
φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί
συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό... μέχρι εκεί
έφτανε η τεχνολογία. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη
βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους
πάνω στη βρύση και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Φτιάχναμε αυτοσχέδια ξυλοπόδαρα και ανεβοκατεβαίναμε τα σκαλάκια της Πρόνοιας και τα "8 πατώματα". Κάθε φορά που ανεβαίνω αυτές τις σκάλες σκέφτομαι πως αν κάποιος από μας έπεφτε, σίγουρα θα έμενε ανάπηρος. Αλλά, φυσικά, δεν έπεσε κανείς....
Στα σχολικά μας χρόνια βασίλευε ο φασισμός και η ολοκληρωτική σκέψη. Η γενιά μου μπήκε στο Γυμνάσιο το 1967 και τελείωσε το Λύκειο το 1974. Ο διάλογος, η αξιοκρατία και οι δημοκρατικές διαδικασίες ήταν άγνωστες λέξεις για τους διδάσκοντες. Κούρεμα στρατιωτικό, αποβολές για το τίποτα... Προσβολές... Ξύλο... Βία. Κατήχηση και λειτουργική. Αγωγή του πολίτη, Θρησκευτικά και θρησκευτική μισαλλοδοξία... Εθνικοφασιστική μονομερής πληροφόρηση για την ιστορία του τόπου...Ανύπαρκτη ελευθερία σκέψης... Και όμως από αυτό το σχολείο βγήκαμε αλώβητοι και προ πάντον όχι υμέτεροι...
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και και όταν τύχαινε να μας πάνε στην παραλία είμασταν κάτω από τον ήλιο χωρίς αντιηλιακή κρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και φυσικά χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Ψαρεύαμε με
ένα αγκίστρι και μια πετονιά στον Λευκό Πύργο αθερίνες. (50 σκουλίκι 50 μαμούνι - δραχμές - για δόλωμα) Κυνηγούσαμε τα κορίτσια
για να τα βάλουμε χέρι, και όχι πιάνοντάς τα κουβέντα σε κάποιο chat room ή στο Facebook ....
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και
μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Απλά είμασταν παιδιά.....
Ή μήπως ΜΙΚΡΟΙ ήρωες;.....
Κιντάπογλου Γιάννης
Κιντάπογλου Γιάννης
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
ΠΡΟΣΟΧΗ.... ΜΗ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ....
ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΣ..... ΑΞΙΖΕΙ... ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ "ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ" - ΕΚΔΟΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ
ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ (ΙΔΙΩΣ Η ΣΚΗΝΗ ΟΠΟΥ ΦΥΓΑΔΕΥΕΤΑΙ
ΜΕ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ)
Σάββατο 9 Απριλίου 2011
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Πέμπτη 7 Απριλίου 2011
Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ.....
Δευτεροκλασάτος στοχαστής, (πενήντα έξι χρόνια ταλαιπωρίας), πολύ κοντά στη σύνταξη πια, στέλνει καθημερινές αναφορές χαμένης αθωότητας (προσδοκώντας μάταιη ανταπόκριση) προς τον άγγελο που διόρισε. Οι αναφορές έχουν ενδιαφέρον, κυρίως, επειδή οι μόνοι αποδέκτες είναι οι αναγνώστες του, και όχι βέβαια ο άγγελος, που εκπαιδεύτηκε για να μην υπάρχει. Έτσι, η αθωότητα κοινό κτήμα πια των πολλών, μπορεί με την ησυχία της να αποστραφεί τον κόσμο των ανθρώπων και να φωλιάσει ανενόχλητη στα μάτια αυτών που ξορκίζουν την θλίψη. Και βέβαια, ακόμα και τον θάνατο.
Κιντάπογλου Γ.
ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ...
ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΑΝ ΘΑ ΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΞΑΝΑ.
ΣΤΟΝ 3ο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΕΙΜΑΣΤΕ - ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΜΑΣ - ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΣΤΑΛΙΓΚΡΑΝΤ ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ. ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ῾ΦΩΤΙΑΣ῾. ΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΦΟΡΑ. ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΑΛΙΝ ΓΙΑ ΑΡΧΗΓΟ. ΕΧΟΥΜΕ........ΟΠΟΤΕ.... ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΞ ΗΜΩΝ ΤΕΘΝΕΟΤΕΣ.
Τετάρτη 6 Απριλίου 2011
ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ......
Η αναφορά που ακολουθεί ανήκει στον Ιωάννη Πετράκη,υπαστυνόμο του Κιλκίς,ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923 αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως : Λαμπιρυζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε "σταθήτε, ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας" και απαντησάντων "κλάστε μας τ αρχίδια", απέδρασαν....
ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ - KΩΝ/ΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ....
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Ο ΛΟΓΟΣ Ο ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΣ, Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ, Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ, Ο ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ...
ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Τρίτη 5 Απριλίου 2011
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)