Ο Γιάννης Γκιωνάκης με τον Νίκο Σταυρίδη σε μια αυτοσχεδιαστική (εξ ολοκλήρου σχεδόν) σκηνή στην ταινία Κίτρινα Γάντια. Το εκπληκτικό είναι το πως κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους στη διάρκεια των γυρισμάτων. Μόνο σε ένα σημείο φάνηκε να χάνει τον έλεγχο ο Σταυρίδης, στην περιβόητη ατάκα: Ρε συ αυτός είναι ο Παλ. Πατρών Γερμανός για να λάβει την απάντηση από τον Γκιωνάκη: Όχι Έλληνας είναι. Εκεί φαίνεται να γελάει αλλά αποκτά αμέσως την αυτοκυριαρχία του. Στο σημείο αυτό βρίσκει εφαρμογή η ρήση του μεγάλου Γάλλου Κωμικού Λουί Ντε Φινές που είπε: Δεν επιτρέπω κανέναν να με σκηνοθετήσει. Απλά ακούω τις συμβουλές του όσον αφορά την κίνησή μου στη σκηνή. Οι ηθοποιοί αυτοί δεν σκηνοθετούνται. Απλά παίζουν με το ένστικτο και τον πλούτο της ψυχής τους. Κρίμα που στην Ελλάδα δεν φτάνουν τα Όσκαρ. Απλά αξεπέραστοι.
(Από πάνω αριστερά) Γιάννης, Χρήστος, Γιώργος, Αδάμ, Δημήτρης, Δημήτρης, Γιώργος, Σταμάτης, Σωκράτης, Γιώργος, Γιάννης /////// Φίλοι από παιδιά που μεγάλωσαν σε χρόνια δύσκολα, τώρα που οι καιροί επιστρέφουν από εκεί που ξεκίνησαν, ξορκίζουν την μιζέρια των ημερών με αστεία που κάνουν απ᾽ όταν φορούσαν κοντά παντελόνια. Απλά τώρα ... στοχάζονται λιγάκι παραπάνω.
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
ΚΙΤΡΙΝΑ ΓΑΝΤΙΑ Ή ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ ΓΙΑ... ΟΛΟΥΣ...
Ο Γιάννης Γκιωνάκης με τον Νίκο Σταυρίδη σε μια αυτοσχεδιαστική (εξ ολοκλήρου σχεδόν) σκηνή στην ταινία Κίτρινα Γάντια. Το εκπληκτικό είναι το πως κατάφεραν να συγκρατήσουν τα γέλια τους στη διάρκεια των γυρισμάτων. Μόνο σε ένα σημείο φάνηκε να χάνει τον έλεγχο ο Σταυρίδης, στην περιβόητη ατάκα: Ρε συ αυτός είναι ο Παλ. Πατρών Γερμανός για να λάβει την απάντηση από τον Γκιωνάκη: Όχι Έλληνας είναι. Εκεί φαίνεται να γελάει αλλά αποκτά αμέσως την αυτοκυριαρχία του. Στο σημείο αυτό βρίσκει εφαρμογή η ρήση του μεγάλου Γάλλου Κωμικού Λουί Ντε Φινές που είπε: Δεν επιτρέπω κανέναν να με σκηνοθετήσει. Απλά ακούω τις συμβουλές του όσον αφορά την κίνησή μου στη σκηνή. Οι ηθοποιοί αυτοί δεν σκηνοθετούνται. Απλά παίζουν με το ένστικτο και τον πλούτο της ψυχής τους. Κρίμα που στην Ελλάδα δεν φτάνουν τα Όσκαρ. Απλά αξεπέραστοι.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου