OΛΙΓΟΙ ΣΤΙΧΟΙ....

Α
Στις συγχορδίες της βροχής
και στης σιωπής το χιόνι
τα όνειρά σου για να δεις
που η μοναξιά σκοτώνει..


άναψε φώτα και κεριά
και φώτισε τα γύρω,
στη θλίψη δώσε μαχαιριά
και στην ελπίδα μύρο.


Βάψε με χρώμα και μ᾽αυγή
στο βλέμμα ότι μαυρίζει,
βγάλε από μέσα σου κραυγή
για ότι σε φοβίζει..


Γιατί οι κουβέντες φυλακή
παλιά η καταδίκη,
κι᾽αθώοι πάντα οι κακοί
από στημένη δίκη...






Β
Τώρα που θεριέψαν πάνω μου οι σκιές
και με τις σιωπές γίναν αδέλφια,
έρχονται στα αφτιά μου κάτι μουσικές
που άγγελοι τις λένε απ᾽τα αστέρια.


Άγγελοι τις παίζουν και τις τραγουδούν
μέσα σε καπνούς και τσιφτετέλια
κι όλοι οι άλλοι γύρω κάθονται και ακούν
τους καημούς που βγάζουνε τα τέλια.


Άγγελοι και αρχάγγελοι παρακατιανοί
μέσα απ᾽τον παράδεισο διωγμένοι,
π᾽αγάπησαν και πόθησαν μια ανθρώπινη ψυχή
μα από αγάπη βγήκαν προδομένοι.


Όταν μονάχος κάθομαι και γύρω μου σκιές
βλέπω άγγελους και αρχάγγελους να κλαίνε.
Θρηνούν χαμένους έρωτες, αγάπες μυστικές,
βάζουν φωτιά και τους καημούς τους καίνε.




Κιντάπογλου Γιάννης