ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΧΟΛΙΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ (ΦΑΡΜΑΚΕΡΟ... ΔΗΘΕΝ) ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΝΣΤΑΣΕΩΣ, ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ, ΠΟΛΕΜΟΧΑΡΟΥΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΟΨΙΜΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ...

Κύριε Συνάδελφε και συναγωνιστή (Πορτοκαλί Κοτσάνι [εγώ])

Λαβών την (φαρμακερή) όπως ανωτέρω προελέχθη παρατήρησή σας, ή αλλέως πως σχόλιό σας (ο.... Θεός να το κάνει), ευπειθώς, και με τον προσήκοντα σεβασμόν εις το άτεγκτον και άξιον κάθε επαίνου πρόσωπόν σας, έχω να παρατηρήσω τα εξής:

1. ΣΥΝΤΟΜΟΝ (όσο γίνεται) ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ

Εις την χυμώδη και άκρως σατυρική απεικόνιση των εν καγκέλω τεκταινομένων (εν πρωθυστέρω και ενεστώτα χρόνον), σχολιάσατε με την απαράδεκτον - δια το ύφος και το ήθος σας (γνωστό άλλωστε τοις πάσι) - φράσιν "Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι" . Η φράσις αύτη εις την κοινήν καθ' ομιλουμένην ερμηνεύεται ως "Μωραίνει (ξεκουτιάζει) ο Θεός εκείνον που θέλει να αφανίσει (καταστρέψει)".

2. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ

Είναι γνωστό παλικάρι μου, πως ο άνθρωπος στα γεράματά του καταφεύγει πάντα στο Θεό (Και κυρίως μετά από μακρά θητεία στον Μαρξισμό και στα περί αυτού), καθόσον και η λαϊκή παροιμία (μετά τα 50 ή οικολόγος ή θεολόγος). Εσύ οικολόγος δεν υπήρξες (σχέση με τη γη ή τη θάλασσα δεν είχες ποτέ), άρα οι αναφορές στα κοινώς παραδεκτά Θεία είναι λογικό να κυριαρχούν στην ψυχοσύνθεσή σου. Αλλά εδώ δεν μιλάμε για σένα. Μιλάμε για μένα και κατ' ακολουθία:

1. Δεν ξέρω (και ούτε με νοιάζει) τι θέλει να κάνει ο Θεός με μένα. Εκείνο που ξέρω είναι πως εγώ δεν θέλω να κάνω τίποτα στον (και για τον) Θεό.

2. Είμαι ξεκούτης (μωρός) ούτως ή άλλως, οπότε τζάμπα ασχολείται ο Θεός με μένα.

3. Καταστρέφω (αφανίζω) και τα λοιπά, δεν υπάρχουν στις προθέσεις κανενός Θεού (ούτε καν του Ορθόδοξου - τάχα μου) καθόσον ο Θεός είναι δημιουργός και όχι δικαστής (άλλη δουλειά του ενός άλλη του άλλου). Δικαστές (εξ ονόματος του Θεού δήθεν) είναι οι παπάδες και οι πέριξ αυτών, τους οποίους έχω γράψει στα αρχεία μου εδώ πολλά χρόνια.

3. ΕΠΙΜΕΤΡΟΝ

"Τα χρόνια που περάσανε μ' αφήκαν

παράξενο παιδάκι... γερασμένο"

                                Κ.Γ.Καρυωτάκης

Υ.Γ. Λίγες λέξεις στο διαδίκτυο. Λίγες εικόνες, λίγα χαμόγελα. Ένα μπουκάλι με κάποιες σκέψεις στους ωκεανούς της αδιαφορίας των καιρών μας. Ίσως αν ζούσε στην εποχή μας ο Καρυωτάκης να μην ένοιωθε τόσο μόνος, και "γερασμένος". Ίσως να μην αυτοκτονούσε καν. Άραγε θα μας έκανε την τιμή να μας παραχωρήσει το δικαίωμα;

Κιντάπογλου Γιάννης