Κυριακή της Ορθοδοξίας χτες, μεγάλη η χάρη σας και βοήθειά σας (εγώ δεν χρωστώ)... σηκώθηκα πρωί - πρωί, πλύθηκα, ντύθηκα και πήγα να πάρω την εφημερίδα μου. Μετά μάλωσα με τη γυναίκα μου (μην αφήνεις την εφημερίδα στον καναπέ, βγάζει μαυρίλα), μου την έσπασε ο γιός μου που έκανε φασαρία και έφυγα σαν καλός χριστιανός για το καφενείο. Μάρτης μήνας, από Μάρτη καλοκαίρι, και ο ψαράς πήρε ντεφτέρι, (άσχετο), και ένας ήλιος από πάνω μου, τζάμπα ευτυχία, και γαμώ την άρρωστη μουντάδα στο Ντίσελντορφ. Κορόϊδα Γερμανοί και λοιποί βόρειοι. Ο Θεός αγαπάει τον Τεμπέλη λέει η μάνα μου η Τεμπέλα (ποτέ της δεν δούλεψε). Κοίτα να δεις που έχει δίκιο... Πάλι μαλάκας πιάστηκα... σκέφτηκα... εγώ πήρα από τον πατέρα μου... νύχτα με νύχτα δούλευε.... Και μ᾽αυτά και με τα άλλα άρχισα να ανηφορίζω κατά πάνω - απ᾽την Άνω πόλη μέχρι τις Συκιές ίσαμε πεντακόσια σκαλοπάτια - και τότε ήταν που με πήραν οι σκέψεις. Στα ζόρικα. Ορθοδοξία... σκέφτηκα. Από το Φανάρι στις Συκιές σαράντα χρόνια και κάτι, εξαπτέρυγα εκεί, χούντα και εθνική αγαλλίαση εδώ και ένα σχολείο που δεν το ήθελα. Χωρίς να ξέρω το γιατί... Μετά το έμαθα. Ευτυχώς. Γιατί άλλοι δεν το έμαθαν ποτέ, άσε που σε μερικούς τους... άρεσε κιόλας (Ήταν ΚΑΙ καλοί μαθητές τρομάρα τους). Ορθο-δοξία λοιπόν. Και πάνω από όλα....Ορθή. (Δηλαδή υπάρχει και Λαθεμένη Δόξα;) [Ήμαρτον ΠΑΟΚΑΡΑ μου]. Με το δόγμα αυτό με τσαλαβούτησαν στο Πατριαρχείο, στον Αγιο Γιώργη, με πασάλειψαν με κάτι λάδια copyright της ενορίας που τα φτιάχνουν οι αδελφές (κυρίες) της αδελφότητας και τα εξάγουν εις σύμπασαν την οικουμένην με την Ορθήν Δόξαν συνεπικουρούμενην. Αλλά η ανηφόρα, ανηφόρα, και εκεί στην Εθνικής Αντιστάσεως σηκώνω το κεφάλι και βλέπω την Ορθή Δόξα κατάμουτρα. Οκτώ πατώματα σκαλάκια και μαζί με την ανηφόρα της Πρόνοιας, το έμφραγμα του μαλάκα, - τι το έχεις το κολοάμαξο βρε ηλίθιε - κατέφθασε και η αυτοκριτική του ανώριμου αριστερού και το γλυκό έγινε κομπόστα. Τώρα είναι αργά ξανασκέφτηκα, εμπρός σου Πεδίον Δόξης λαμπρόν, νάτη πάλι η Δόξα, η Πουτάνα η Δόξα, που με κυνηγάει από τα γενοφάσκια μου.... Σέρνω τα ποδάρια μου σιγά σιγά, ανεβαίνω και προς το τέλος αρχίζω να θολώνω. Φτάνω στα σκαλάκια της Πρόνοιας, βλέπω το Ξυλουργειό του Αυγητίδη (Θεόν σχωρέσει) και αναρωτιέμαι μες την θολούρα μου. Ορθή Δόξα, Πλαγιαστή Δόξα, Ξαπλωτή Δόξα, Δόξα στ᾽Ανάσκελο, Δόξα Δράμας, Δόξα Εθνική, Δόξα τον Θεό, Δόξα συ, Δόξα γω.. Δεν θέλω άλλη δόξα ρε μαλάκα μου.. Δεν θέλω...
Με κομμένα τα πόδια από την κούραση, περνώ το δημαρχείο και φτάνω στο καφενείο του Νίκου, λίγο πιο κάτω στο προποτζίδικο του Θόδωρου μαζεμένοι λιάζονται και συζητούν. Καλημέρα ψελίζω.......
Καλώς τον ...... κουρασμένο...
Κιντάπογλου Γιάννης
Κιντάπογλου Γιάννης
Εδω φιλες και φιλοι εχουμε ενα παραδειγμα κλασικου τσιγκουνη[για να μη ξοδεψει λιγη βενζινη τα τραβαει ολα αυτα]ηλιθιου[ασχολειτε με την εκλησια λες και δεν εχουμε πιο σοβαρα πραγματα να ασχοληθουμε]αγυμναστου[νομιζει οτι ανεβοκατεβενωντας στη δουλια με τα ποδια εχει και καλη φυσικη κατασταση]ανθρωπου, που απ΄οτι φαινετε δεν αντεχει και δυο μπυρες.Που να πιναμε κιολας.KID σορυ αλλα σαν οικοδομος το μονο που δουλευω καλα ειναι το φτυαρι. KARDAS
ΑπάντησηΔιαγραφή