OTI ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΑΠΙΖΕΙ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...

Είναι λυπηρό διαβάζοντας κανείς την ιστορία μας μέσα από τις πηγές και την λογοτεχνία να ανακαλύπτει πόσο ίδιοι μένουμε σαν λαός στο διάβα των χρόνων.  Ευτυχώς που υπάρχουν τα γραπτά να μας το θυμίζουν. Γιατί ακόμα θα αναρωτιόμασταν τι φταίνει, ποιός φταίει και γιατί... Συζητήσεις επί συζητήσεων (καφενείου) πάντα, χωρίς κανένα συμπέρασμα. Και όλα αυτά βαπτισμένα ως πολιτικός δήθεν προβληματισμός, και δημοκρατική διαδικασία (του αμπελοφιλοσοφείν).

Και τώρα; Τώρα που η πόλις εάλω; Την ώρα που φοβόμασταν τους φαντάρους με τα τάνκς του εχθρού, ο εχθρός ήταν πίσω μας με  κοστούμι και γραβάτα. Λάθος εχθρούς φοβόμασταν (πάλι).  Άλλους μισούσαμε και άλλοι μας υποδούλωσαν... 

Παράδεισος και Κόλαση. Ίσως και να μας αρέσει, κατά βάθος, να βιώνουμε κατά καιρούς την κόλασή μας. 

Μήπως σε τελική ανάλυση, εμείς οι ίδιοι επιδιώκουμε την δια βίου κόλασή μας από τον παράδεισο; Νομίζω πως η απάντηση του μεγάλου μας  ποιητή  Γεωργίου Σουρή είναι αποστομωτική...

Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο

Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;
Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,
χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ
βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,
μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,
νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!
Σὺ κυβερνᾷς γιὰ πάντα μὲ γαλήνη
κι ὥρα ἀπ᾿ τὸ θρόνο σου δὲ πέφτεις...
Ἂς ἦταν δυνατὸν Θεὸς νὰ γίνει
καὶ ἄλλος σὰν ἐσένα, λίγο ψεύτης,
νὰ μοιρασθεῖ τῶν οὐρανῶν τ᾿ ἀσκέρι,
νὰ πᾶνε καὶ μ᾿ ἐκεῖνον οἱ μισοί,
νά ῾ρχεται αὐτός, νὰ πέφτεις σύ,
νὰ γίνεται λιγάκι νταραβέρι...
Μὰ ὅλα ἐδῶ εἶναι τακτικά,
ὁ οὐρανὸς Θεὸ ἐσένα ξέρει,
καὶ δὲ μιλοῦν πολιτικά!
Ἐδῶ ποὺ μ᾿ ἡσυχία ὅλοι ζοῦνε,
γιὰ μένα εἶναι κόλαση μεγάλη,
πολιτικὰ τ᾿ αὐτιά μου ἂς ἀκοῦνε,
κι ἂς εἶμαι καὶ στὴ κόλαση, χαλάλι!
Ἂν εἶχες εἰς τὸ νοῦ νὰ μὲ κολάσεις,
καὶ μ᾿ ἔφερες κοντά σου γιὰ ποινή,
νά! κόλαση γιὰ ῾μὲ ἀληθινή...
Μά, φθάνει πιά, Θεέ μου, μὴ μὲ σκάσεις,
καὶ διῶξε με στὸ λέω παστρικά,
γιατὶ ἀλλιῶς στιγμὴ δὲ θὰ ῾συχάσεις...
Μονάχος θὰ μιλῶ πολιτικά!

Γεώργιος Σουρής

1853 - 1919